در روایت‌های مسیحی آمده است که در زمان تولد مسیح، سه مغ از شرق به دیدار او رفتند و هدایایی را به نوزاد تازه متولدشده تقدیم کردند. اگر مطابق برخی روایات مذهبی، این «سه مرد دانا» یا «سه پادشاه خردمند شرقی» را از مغان زرتشتی بدانیم، می‌توان آن‌ها را از روحانیانی به‌شمار آورد که در پی «سوشیانت» یا منجی آخر، به فلسطین رفته بودند.

طبق آنچه در کتاب مقدس لوقا و متی گفته شده است، عیسی در بیت لحم یهودیه به دنیا آمد، مادرش مریم با مردی به نام یوسف از نسل داوود پادشاه بود، اما پدر عیسی نبود و تولد او ناشی از «مداخله الهی» بود.

در روایاتی که از تولد مسیح موجود است، آمده زمانی که وضع حمل مریم نزدیک شد، او و یوسف به اسطبلی پناه بردند. در انجیل لوقا آمده است که نوزاد تازه متولدشده را در آخور قرار می‌دهند.

عبارت «از شرق»، به‌معنای واقعی کلمه «از مشرق [خورشید]»، تنها اطلاعاتی است که انجیل متی در‌مورد منطقه‌ای که «سه مرد دانا» از آنجا آمده‌اند، ارائه می‌دهد. امپراتوری اشکانی با مرکزیت پرشیا [ایران] از شرق سوریه تا حاشیه هند امتداد داشت و دین غالب آن، زرتشتی بود و روحانیانش، مغ نامیده می‌شدند.

اگرچه در روایت متی انگیزه سفر آن‌ها به‌صراحت ذکر نشده است، انجیل طفولیت سریانی (the Syriac Infancy Gospel) در بخش سوم این موضوع را بیان می‌کند که آن‌ها به‌دنبال یک پیشگویی از پیامبرشان زرتشت بودند.

یک روایت ارمنی وجود دارد که «مجوس بیت لحم» یا سه مغ را بالتازار از عربستان، ملکیور از ایران و کاسپار از هند معرفی می‌کند.

سباستین براک، مورخ مسیحیت، گفته است: «بدون شک در میان گروندگان دین زرتشتی، افسانه‌های خاصی پیرامون مجوس اناجیل یا مغ‌ها ایجاد شده است.»

اندرس هولتگارد، استاد آلمانی مطالعات دینی و الهیات، به این نتیجه رسید که داستان انجیلی مغان تحت تاثیر یک افسانه ایرانی در مورد مغ و یک ستاره است که با اعتقادهای ایرانیان درباره طلوع ستاره‌ای که تولد یک فرمانروا را پیش‌بینی می‌کند و با اسطوره‌هایی که تجلی یک شخصیت الهی را در آتش و نور توصیف می‌کنند، هم‌خوانی دارد.

سوشیانت (saoš́iiaṇt̰) در زبان اوستایی به معنای «کسی که منفعت می‌بخشد» است و در کتاب مقدس زرتشتی بارها به آن اشاره ‌شده است. سوشیانت شخصیت نجات‌بخش آخرالزمانی است که جهان را از وجود شر رهایی می‌بخشد.